dagboek
Joy heeft last van:
De warmte?
Tandjes?
Zijn buik?
Diaree?
Een ochtend/middag/avond en nacht humeur?
Nou ja, Martin en ik weten het niet meer, maar we worden wel een beetje gek van zijn gejengel. Joy is net als ik een open boek. Is hij blij, dan wordt de hele wereld getrakteerd op zijn stralende glimlach, maar o wee als meneer een rothumeur heeft. Dan kan hij echt een heuse KILLBLIK opzetten. Wat heb ik me verheugd op het mooie weer en eindelijk is het dan zover. Vanaf vorige week zijn Joy en ik heuse terrasgangers! We hoppen van links naar rechts en alle kanten op, we gaan hier wat zitten en daar wat zitten en lekker relaxen. Op zich gaat dat best wel goed met hem, vooral op schoot zitten en om zich heenkijken vindt hij fantastisch, maar ja, toch heb ik sinds het mooie weer niet zoveel kunnen genieten van een stralende Joy. Onze kleine man vindt het weer maar niks, vooral s’nachts terrorisseert hij ons met gejengel en gejank. En toch slaapt hij in de koelste kamer, wel ingepakt in een laken, maar dan alleen in een luier en toch gloeit hij van de hitte. Hij heeft geen koorts volgens de thermometer, maar zijn huid brand en hij zweet. Echt zielig hoor, maar ja. Daardoor zijn Martin en ik ook zielig, want wij slapen amper s’nachts met als resultaat dat ik als een zombie een stukje zit te schrijven, die volgens mij saai en onsamenhangend is, maar zo voel ik me nou eenmaal op dit moment.
Ik ben erg gek op Joy, maar soms maakt hij me echt driftig en haal ik de ergste scenario’s in mijn hoofd wat ik met hem zou willen doen. Ik ben niet zo gek om ze uit te voeren hoor en ik zal zeker de eerste zijn om mensen te veroordelen die kinderen om wat voor manier dan ook pijn doen, maar in mijn wanhoop, vermoeidheid en drift kan ik Joy soms echt achter het behang plakken en dan druk ik me nog zeer zachtjes uit. Mijn echte gedachten deel ik niet met jullie in dit dagboek, maar je mag het zelf invullen.........
En alsof Joy het aanvoelt, elke keer als ik besluit dat ik van hem baal en het aan hem laat merken, dan tovert hij weer zijn allerliefste glimlach tevoorschijn en ben ik natuurlijk weer verkocht! Emotionele chantage, daar is hij nu al een meester in.
Om zijn hoofd tegen zijn gekrab te beschermen draagt hij nu dagelijks binnenshuis een bandana. Heb ze in verschillende kleuren gehaald en in verschillende motieven (doodskopjes, hennepblaadjes of Che Guevarra), staat hem echt heel schetig. Met die doek op zijn hoofd, kan hij makkelijker nu spelen zonder wandjes aan zijn handjes. Toch moet ik hem in de gaten blijven houden, want zo nu en dan weet hij die bandana weg te rukken om dan weer ouderwets te gaan krabbelen op zijn koppie en dat willen we juist niet.
Aankomende week gaan we naar Center Parcs. Joy gaat dan voor de eerste keer zwemmen, ben benieuwd of hij dat iets aan vindt. Denk dat ik wel vlak voor het slapen gaan, ga zwemmen met hem, dan is hij tenminste lekker moe en dan hopenlijk mogen we eindelijk weer eens s’nachts slapen van hem............