dagboek
Na het ontbijt gingen we eerst zwemmen en om 13:00 werden we opgehaald voor een Antalya by night tour.
Voor 5 EUR kregen we vervoer, gingen we naar een waterval, naar een goud en diamand beurs, gingen we shoppen in Antalya en kregen we ook nog een 3 gangen diner. What is the catch zou je denken? Daar kwamen we snel achter.
Na in de brandende zon bij een waterval gehangen te hebben, werden we gedropt bij dýe beurs. Ik kreeg gelijk zo´n timeshare achtig voorgevoel. Gelukkig viel het mee, maar ik vond wel dat de verkopers daar erg achteloos omgingen met al dat pracht en praal. Alsof ze ons wilden uitdagen om een lekkere graaý te doen.
Daarna gingen we shoppen. De Turkse Lira´s en euro´s brandden in onze zakken, maar helaas. Die verkopers waren zoooo lastig dat ik maar besloot geen rode cent uit te geven. Hebben die gasten het dan helemaal niet door hoe het werkt?
Zelfs bij de plaatselijke Turkse Zeeman (slipjes voor 50 eur cent) werd ik ondanks mijn Turkse uiterlijk geschaduwd door zo´n stom grietje. Dus we maakten rechtsomkeer naar buiten.
Antalya is wel een hele leuke stad met veel shoppingmogelijkheden en voor al het oude Antalya is erg leuk met wel vriendelijke verkopers.
Dus daar kocht ik voor Joy een Ed Hardy shirt en Martin een hele zooi shirts van het merk met die krokodil.
Voor Joy was het een vermoeiende dag en toch ontpopte hij zich tot een clown. Hij wond al onze medereizigers om zijn kleine vingertje en was bijzonder grappig.
Hij rookte nepsigaretten, vertelde sprookjes over boze wolven en kletste iedereen de oren van het hoofd. Gelukkig deelden wij onze Russische frustratýe met de andere Nederlanders en niemand kon verklaren wat die stomme russen nou met al die bergen aardbeien moesten van het buffet.
Na het uitmuntende diner, werden we thuisgebracht en na wat nagedronken te hebben, rolden we tevreden ons bedje in. Toch nog een leuke dag gehad.