Ook een eigen peutersite? kijkonzepeuter.nl
JOY JULIUS oftewel JJ

dagboek

Sinds het onweer enkele weken geleden is het drama om Joy ‘s nachts te laten doorslapen.
De ellende begint al met het naar bed gaan, want dan moet de deur wagenwijd open blijven. Dat is geen probleem, maar aangezien wij een open trap hebben, hoort hij dus alles en kan dan niet slapen. Als het kind uiteindelijk dan alsnog in slaap gevallen is, gaat het goed tot een uur of 1:30. Dan begint hij te gillen en te zeuren dat hij bij ons wil slapen.

In ons bed is ook geen optie, want hij is een behoorlijke draaitol, maar tegenwoordig doe ik hem dan op zijn oude matrasje naast ons bed op de grond. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat dit standaard wordt, maar tegenwoordig slaapt hij vaker bij ons op de grond dan in zijn eigen bed. Hem uitleggen dat zijn bedje veilig is en zijn kamer ook en dat als de deuren open staan wij hem altijd horen is tegen dovenmansoren gezegd. Hij blijft net zo lang roepen tot hij weer naast je ligt.

Vanndacht weer:
Eerst om 1:15 : IK:’’ Joy, GA SLAPEN, DEUR IS OPEN!!! WIJ ZIJN BIJ JE IN 1 SPRONG.’’
Dan 3:07: IK: ‘’IK BEN TOCH SNEL BIJ JE?’’ ER KAN NIKS GEBEUREN, GA SLAPEN!’’
Toen 5:10: IK: ‘’OK, KOM MAAR WEER MEE!’’

Ik trek het gewoon niet om die strijd s’nachts aan te gaan. Als hij naast ons ligt, dan slaapt hij gewoon door en wij ook en daar gaat het me om. Zonder goede nachtrust functioneer ik beroerd en ben ik een hel om mee om te gaan, dus ik heb tegen Martin gezegd dat dit weer een fase is van het kind en dat er heus wel een dag komt dat hij wel weer een hele nacht in zijn bedje wil slapen. Martin is er niet mee eens, maar dan gaat hij maar zijn bed maar uit ‘s nachts, want ik doe het niet meer!

Ook als het donker begint te worden, is Joy bang. Dan volgt hij me als een schaduw door het huis. Helemaal gek word ik er van, maar ik laat het maar gebeuren, want tegen kinderangst kan je weinig doen.
Hij ziet soms andere mensen (die ik niet zie). Mijn uitleg dat ze niks doen, wil er ook niet in bij hem. Als ik tegen hem zeg dat (als hij er last van heeft) maar moet zeggen dat ze weg moeten gaan, heeft ook geen zin. Het kind is gewoon bang en ik ga wel serieus met zijn angst om, maar ik wil het ook niet voeden. Een deel van zijn angst is gebasseerd op zijn gevoeligheid en een ander deel op zijn fantasie. Hij wil voor alles een verklaring hebben.

We wonen in een oud winkelpand met naast ons een pizzeria. Om ons heen zitten allemaal studenten. Normaal gesproken hebben we er geen last van, maar soms hoor je wat lawaai bij de pizzeria. Elke keer als hij iets hoort, dan vraagt hij met grote verschrikte ogen: Wat is dat?
En elke keer als hij op zijn kamer zit en de schaduw van de boom in onze tuin heen en weer ziet bewegen door de wind, dan vraagt hij ook: Wat is dat?

Ik leg hem altijd uit wat er aan de hand is, maar soms kan ik ook niet rationeel verklaren wat hij ziet. Dus dan zeg ik gewoon dat ze hem mischien lief vinden en hem willen opzoeken en dat ze hem beschermen. Ik weet niet of dat een leugen is of een waarheid. Ik heb me jaren geleden afgesloten voor dat gene, maar mocht er iets zijn in Joy zijn aanwezigheid, dan voelt het niet verkeerd. Maar ja, leg dat maar aan een 2 en half jarig kind uit.

Zolang hij bang is in het donker, mag hij gewoon bij mij blijven en er komt heus wel een dag dat hij begrijpt dat het ‘donker’ toch niet zo eng hoeft te zijn.

Reageer