dagboek
Het wordt steeds leuker met onze JJ. Hoe ouder hij wordt, hoe meer hij reageert op zijn omgeving.
Hij kijkt, volgt, reageert overal op en sinds enkele weken lacht en praat hij ook. Echt zo scheetig zoals hij je dan aankijkt met die grote donkere ogen.
Vannacht had hij 5 uur aan 1 stuk door geslapen, en in de ochtend werd hij maar 1 keer wakker.
Maar ja, zoals ik al eerder gemerkt heb. Morgen kan het walhalla waar ik me in bevind met Joy weer verdwenen zijn. Want elke keer als ik denk dat ik onze Joy uitgevogeld heb, dan gedraagt hij zich de volgenden dag weer anders. Kinderen zijn echt onvoorspelbaar. Vandaag is hij lief en relaxed en vind ik hem de grootste scheet van de hele wereld. Morgen kan hij weer strontvervelend zijn en wil ik hem het liefst achter het behang plakken.
De laatste tijd laat ik me niet meer zo intimideren door zijn gehuil annex gekrijs. Ik heb weinig zo'n driftig kind meegemaakt.
Omdat we nog bezig zijn met de verhuizing, hij bij de kinderarts en fysiotherapeut loopt, hebben we nog geen tijd gehad om naar de Ostheopaat te gaan.
We hebben straks de Ostheopaat 3 huizen verderop wonen, maar mijn moeder kan niet wachten en gaat nu al. Nou ja, ik voelde me er eerst wel schuldig over maar nu ben ik wel blij dat ze dit doet.
Joy kan van een vrolijke lieve bui in 1 keer veranderen in een gillende DramaKing en het kan natuurlijk aan zijn felle vechtende karakter liggen, maar er kan ook meer zijn.
Zijn huiltje verandert ook, het pasgeboren geluidje is weg en heeft plaatsgemaakt voor een zielig geluidje met de bijbehorende mimiek, trillend lipje en tranen. Maar de decibellen blijven hetzelfde. Maar ja, deze mama gaat er echt niet harder lopen. En zo langzamerhand gaat Joy dit ook doorhebben..... het opvoeden is begonnen!!!!