Ook een eigen peutersite? kijkonzepeuter.nl
JOY JULIUS oftewel JJ

dagboek

Vandaag gaan we weer naar Center Parcs!
Martin gaat deze keer niet mee, want hij vindt dat hij zijn portie CP wel gehad heeft voor de rest van het jaar. Geeft niet hoor! Zonder HEM zullen we ook veel plezier hebben.
Joy beseft het nog niet, maar zodra we er zijn en hij de rest ziet, zal hij net zo opgewonden en blij zijn als wij waren toen we zo klein waren.
We zitten als een echte Indofamilie hutje bij mutje bij elkaar met z’n 10en in een 8persoonshuisje: ERRUG gezellig dus! Gelukkig is het weer prachtig en zullen we dit weekend zo min mogelijk binnen zitten. Heb wel weer zin om met Joy te zwemmen en naar de marketdome te gaan. Ben benieuwd of hij deze keer in de vijver dondert.

De laatste tijd is Joy erg zelfbewust. Naar andere kinderen toe is hij erg slaafs en onderdanig. En zodra de krengen door hebben dat ze over Joy kunnen heersen, bitchen ze er op los. Tegenwoordig mag Joy er rustig van mij TERUG op los slaan en zijn speelgoed terugpakken. Dat zeg ik ook gewoon tegen hem en dat nemen de andere mama’s mij niet erg in dank af, maar I do not care! Ik was zelf een erg angstig kind toen ik die leeftijd had en mijn mama maakte toen de fout mij te leren het hazenpad te kiezen als er een confrontatie was tussen een kindje en mij, maar gelukkig denkt zij daar tegenwoordig ook anders over. Joy hoeft ook geen bully te worden, maar als ik moet kiezen tussen een Watje als kind dat gepest wordt of toch die Bully, heb ik liever die Bully, want die hebben later als ze groot zijn veeeel minder complexen dan die zielige vaak gepeste kindjes.

Gelukkig was mijn Watjestijdperk na mijn 6e over en kan ik alleen maar een prachtige gelukkig jeugd herinneren met veel vriendjes en vriendinnetjes, maar ik heb er nog steeds oog voor om de doetjes, watjes en minder populairen van vroeger er uit te pikken in het straatbeeld van tegenwoordig. Getraumatiseerd door het getreiter in hun jeugd lopen ze nog steeds met gebogen schouders en durven ze weinig oogcontact te maken. Ook lachen ze niet veel.

Joy is nog klein, maar ook nu zie ik het resultaat van zijn ‘underdog’ zijn ten opzichte van anderen.

De laatste tijd als hij terug komt van de crèche, dan is Joy een stuk agressiever tegen over ons. Hij heeft dan last van giga driftbuien en dan moeten we hem echt even uitrazen. Soms is het moeilijk, want de katalysator kan zijn dat hij op dat moment zijn zin niet krijgt. Wat dat betreft moeten we consequent blijven en hem niet zijn zin geven op dat moment, maar resulteert in een gigantische woede-uitbarsting bij hem dat gepaard gaat met veel geweld en lawaai.

Woensdag avond had hij een hele erge. We vonden hem doodeng en het ging helemaal nergens over. Martin heeft hem net zo lang vastgehouden tot hij rustig werd, maar dat duurde heel lang. Als we thuis zijn, dan smijt ik hem op een kussen in de hoek van de kamer, maar dat kan dus niet overall.
Gisteren flikte hij het mijn ouders weer in de stad. Eerst wilde hij niet in de buggy. En toen zijn oma en opa met hem in de Bart Smit waren om iets van de Megablocks te kopen voor hem, viel zijn oog op een auto (hij is gek op auto’s) en wilde hij persee DIE hebben. Na een keel opgezet te hebben, ging mijn vader maar met hem naar buiten om daar capriolen uit te halen om hem weer aan het lachen te krijgen.
Maar zodra mijn moeder naar buiten kwam met de megablocks en de auto, wilde hij meteen de auto hebben en ook meteen met de auto spelen MIDDEN OP DE HOOFDSTRAAT! Toen hij door kreeg dat DAT feest niet door ging, liet hij zich voor de Bart Smit op de grond vallen en gaf een spartel en gil demonstratie aan mijn arme ouders en de rest van Apeldoorn die op dat moment in de hoofdstraat liepen.
Mijn moeder werd heel erg kwaad, stuurde mijn vader 20 meter voor uit en liep met een gillende en om zich heen slaande Joy door de hoofdstraat naar de auto.

Vanaf nu gaat het anders worden in huize Wokkie. Oma gaat eindelijk net zo streng worden voor haar kleinzoon als ze tegen haar eigen kinderen gedaan heeft. En ik juich dat alleen maar toe!

Van het weekend in CP hebben we de afspraak gemaakt, dat IK degene ben die Joy zal aanpakken als hij zich weer misdraagt. Dat moet ik niet doen in het bijzijn van de rest, maar ik sleep de klein etter gewoon lekker naar een andere ruimte of weg van de rest en dan mag hij pas los als hij weer rustig is. Ben benieuwd!

Reageer