Ook een eigen peutersite? kijkonzepeuter.nl
JOY JULIUS oftewel JJ

dagboek

Eindelijk, bijna weekend.
Heb er wel zin in hoor, om Joy weer te zien.
Normaal gesproken verheug ik me wel op het etentje bij mijn ouders hierna, maar vandaag niet zo.
Ligt niet aan mijn moeders kookkunst hoor, die is namelijk UIT DE KUNST!

Mijn moeder heeft vandaag onze buurman met zijn 3 zoontje uitgenodigd.
De jongens hebben de leeftijd van 14 tot en met 17 en hebben afgelopen periode al veel moeten meemaken.
Vandaag hebben ze hun moeder moeten begraven die na een ziektebed is overleden.
Ik vind het zo zielig voor de jongens! Ik weet nog zo goed toen mijn ouders er net kwamen wonen (+/- 13 jaar geleden) dat de buren zich kwamen voorstellen met 3 van die kleine kereltjes van dezelfde leeftijd als Joy nu heeft.
Een jong gezin in de bloei van zijn leven.
Er kan dus veel gebeuren in 13 jaar en dat hebben die arme jongens allemaal voor hun kiezen gekregen. Nu hebben ze ook geen moeder meer.
Ik vind het zo erg!

Half jaar geleden was mijn moeder aan het wandelen met Joy en kwam ze ook een oudere vrouw tegen met 2 tweelingmeisjes van dezelfde leeftijd als Joy. Mijn moeder dacht dat die vrouw de oma van de meisjes was, maar die vertelde dat ze de hulp was van het gezin en dat de mama van de meisjes op sterven lag en niks meer met haar dochters kon doen. Als je dat hoort, dan krijg je echt een brok in je keel.
Zo schenk je het leven en 2 kerngezonde kindjes en niet veel later, verlaat je het leven.
Het lijkt me vreselijk om zo ziek te zijn en het besef te hebben dat jouw kinderen het zonder jou moeten doen, dat je ze niet ziet opgroeien, dat ze op alle belangrijke mijlpalen in hun leven, jou moeten missen.

Zo heb ik ook tranen met tuiten gehuild om de boeken van Kluun, vooral om ‘Er komt een vrouw bij de dokter’. Zo uit het hart geschreven! En zo waar!

Tuurlijk moet je niet te veel stil staan bij leven en dood, maar zo nu en dan (vooral als je je rot voelt en chagerijnig bent), mag je best wel beseffen dat elke dag in gezondheid een zegen is.

Joy zal straks ook wel zijn portie leed en verdriet krijgen.
Dat valt helaas niet te voorkomen. Maar als ouder en grootouder zijnde, zullen we proberen die momenten zo lang mogelijk uit te stellen.

Ik hoop echt dat Joy zo lang mogelijk een gelukkig en onbezorgd kind mag zijn.
Dat hoopte mijn buurvrouw ook voor haar zonen. Helaas heeft dat niet lang mogen duren.

Ik zal proberen om een zo normaal mogelijke conversatie te houden met die jongens, maar als ze gaan huilen, dan doe ik mee!
crying

Reageer   Reacties bekijkenReacties verbergen   Er zijn nu 2 reacties.