dagboek
O jee, wij zijn weer aan het kneuzen! Op dit moment maak ik (en volgens mij ook de rest van allergisch Nederland) een zware tijd door vanwege de hooikoorts. Dit jaar is het echt het allerergst sinds tijden! Ik loop al 2 weken met een ontstoken oog rond en het einde is nog niet in zicht. Zelfs de verschillende pilletjes, neusspray en oogdruppels werken allemaal niet. Of mischien ook wel, want het kan zijn, als ik het niet zou gebruiken het nog veel erger zou zijn geweest. Maar dat kan dus niet gevoelsmatig.
Ook Joy heeft waarschijnlijk iets onder de leden. De waterpokken!!!!
Gisteren belde het kinderdagverblijf me om Joy op te halen, want meneer was huilerig, jengelig en wilde niks en had dus alleemaal pukkels/pokjes op zijn lijf. Toen Martin hem ophaalde en bij de Wokkies ging zitten om op mij te wachten, leefde Joy in 1 keer op. Dus toen ik thuis kwam en een doodzieke Joy verwachte, was ik best wel verbaasd om hem vrolijk te zien rond rennen. Thuis aangekomen gingen we met zijn nieuwe driewieler boodschappen doen en daarna hebben we wat gegeten en niet lang daarna hebben we samen heel lang geslapen, want door dat gestaar en getraan, ben ik de laatste tijd ook heel snel moe. Tijdens de verschoning ontdekte ik inderdaad veel pokjes op zijn buik en rug, maar de rest van zijn lichaam is pokvrij. Ook heeft hij geen koorts, dus ik vraag me af of hij wel de aquapokko’s heeft. Tegenwoordig heb je zoveel benamingen voor al die kinderziektes. Ik heb nog wel ergens zo’n leuk boek liggen met al die ziektes, neus ik vanavond maar weer in.
De rest van het weekend daarvoor was wel relaxed. Niet voor mij en mijn gesnif, gesnotter en getraan, maar wel voor de rest van Nederland. Zaterdag ben ik met Joy en Karin naar de Kermis geweest. Was erg leuk hoor! Daarna hebben we lekker biertjes gedronken op het Welleterras totdat Joy lastig begon te worden en toen hebben we hele lekkere dingen gehaald en hebben we in mijn tuin gegeten. De ene keer is Joy lief en de andere keer is hij erg lastig. Ook het luisteren gaat zoals zijn wind waait.
Gisteren en Maandag was hij voorbeeldig lief en grappig, maar van het weekend was hij weer een lastpak. Dan wordt hij vaak kwaad en gooit zich op de grond of gaat als een kikker springen van boosheid. Suus was ook zo’n driftkop toen ze zo klein was. Ik betrap hem de laatste tijd er op dat hij best wel antwoord kan geven op mijn vragen. Dan zegt hij ja en als hij iets echt niet wilt, dan schud hij zijn hoofd.
Elke keer zeg ik tegen hem dat hij maar tegen ons moet praten, want nog steeds kan hij zo gefrustreerd raken als wij hem niet begrijpen. Ik was ook een late prater hoor, maar soms ben ik bang dat hij het niet kan of dat hij doof is en de woorden niet hoort. Dat laatste is ook een angst van niets, want als ik op mijn tenen door het juis loop en meneer ligt in bed, dan weet hij precies wat ik aan het doen ben. Als het hem interesseert, dan ontgaat hem niets. Maar ja, met 18 maanden moet hij weer naar het consultatiebureau en dan moet hij toch wel wat woordjes kennen. Dus ik heb nog anderhalve maand om te oefenen.
Aan de ene kant hoop ik dat de aqua pokko’s zich doorzetten zodat Joy er ook weer snel af is, aan de andere kant....... Ik heb het vrijgezellenfeestje van Suus dit weekend en ook de 60ste verjaardag van mijn schoonmoeder, dus voor mezelf heb ik hem liever wat later ziek. Maar ja, dat mag ik als moeder niet hardop zeggen, dus we zullen zien hoe Joy zich de komende dagen voelt........