dagboek
Die werkdagen vliegen voorbij. Ik knip 1 keer met mijn ogen en het is alweer weekend. Mooi toch?
Zaterdagen zijn meestal luierdagen voor ons, de zondag trouwens ook. Vanochtend vroeg met Joy naar de Aldi en Plus gegaan voor de Sonja Bakker boodschappen van komende week. WEER! 75 EUR kwijt! Maar heb nu wel alle vriezers in huis vol zitten. Het dieet valt wel mee. Ik weet niet of ik wat ben afgevallen, maar het pafferige in mijn gezicht is wel wat minder geworden, dus een begin is er.
Joy was heel lief in de supermarkt en zat weer met alle opaatjes, omaatjes en kassameisjes te flirten. Deze keer liet hij de boodschappen met rust, dus ik hoefde niet de halve winkel weer door om mijn boodschappen van de grond op te rapen.
Thuis aangekomen ging ik een poging pilates doen. Ik heb welgeteld bijna 2 jaar niks meer aan sport gedaan en dat heb ik geweten! Al die buikspieroefeningen die ik vroeger een eitje vond, waren nu amper vol te houden. De DVD (er zijn er 3) die ik deed was maar 17 minuten, maar ik was echt kapot op het eind. Maar ja, ook daar is een begin en ik moet dit gewoon elke ochtend doen van mezelf. Ben benieuwd.........
Joy vond het wel interessant dat zijn moeder op haar matje zat te steunen en te kreunen en ging vrolijk in de weg zitten (of soms boven op me als ik oefeningen op mijn buik moest doen), dus deed Martin hem maar in de box, maar daar was hij niet mee eens. Ik denk dat hij er maar aan moet wennen om elke ochtend 30 minuten in de box te zitten, want het werkt niet goed hoor als zo'n joch aan het rondspanjolen is, terwijl je inspanning voor 10 zit te leveren.
Afgelopen donderdag ging Joy voor de eerste keer naar Sneek. Naar het zusje en broertje van opa Wokkie.
Bij Debbie en Latifa was Joy een beetje ondeugend, maar naar Latifa, die heel goed met kinderen op kan schieten, luisterde hij heel goed. Ik denk dat ik haar maar in ga huren, want naar ons luistert hij helemaal NIET!
De laatste tijd krijgt hij ook een beetje een attitude. Dan gaat hij pffffrrrrtt (spugen) doen of krijsen en soms ook slaan. In het begin wilde ik er geen aandacht aan geven (kan av-rechts werken) en dan leidde ik hem af of zei ik zacht: ''doe maar niet Joy'', maar hij begint nu echt brutaal te worden. Dus elke keer dat hij spuugt, veeg ik zijn mond af met een zakdoek (dat haat hij) en als hij me dan een grote mond geeft, wordt ik echt pissed op hem. Verbazingwekkend bindt hij dan wel gelijk in.
Maar ja, Latifa heeft natuurlijk overwicht op hem en het enige wat ik heb is overgewicht! shocked
Daarna gingen ze naar het graf van oma en oom Rudi. Ondanks dat ik mijn oma nooit gekend heb (een jaar voor mijn geboorte overleden) heb ik altijd wel een band met haar gevoeld (een soort van aanwezigheid), ook heb ik sterk het gevoel dat Joy ook dezelfde engeltjes op zijn schouder heeft als ik altijd gehad heb, o.a. deze oma. Het verbaasde ook iedereen dat Joy heel spontaan oma's naam begon te zoenen op haar steen en het een paar keer deed.
Thuis aan gekomen, heeft mijn moeder hem wel goed geschrobt hoor. Niet alleen uit hygienisch oogpunt, maar ook uit een soort Indisch bijgelovig oogpunt dat als je van een begraafplaats komt, eerst je handen moet wassen voordat je een kind aanraakt. Gezien er geen regels zijn hoe te handelen als het kind zelf op de begraafplaats komt, heeft ze hem voor de zekerheid helemaal schoongeschrobt. Over het algemeen zijn we niet zo bijgelovig en zo nuchter als een hollandse boer, maar soms komen die Indische taferelen weer de kop op steken en dan moeten we er gewoon naar handelen.
Joy ligt nu op bed en ik moet eerst gaan stofzuigen (het is weer smerig hier!) en daarna gaat Joy in bad en gaan we naar de Tokkies. Lekker relaxed hoor zo'n zaterdag!