dagboek

Gelukkig nieuw jaar!!!!

En zoals gewoonlijk op 2 januari zijn wij dus erg brak! Met een kind erbij krijg je een extra dimensie in het brak zijn gebeuren, maar godzijdank heeft Joy lieve opa's en oma's die graag op hem willen passen. Martin ligt nu weer in bed (met een gekneusde teen omdat hij daar een pokerbarretje op gekregen heeft) zijn roes uit te slapen en ik voel me ziek (verkouden) en beroerd (drank), maar ik moet wel de hele benedenboel schoonmaken (boven komt van het weekend wel weer aan de beurt).

Zondag begonnen we oudjaarsdag heel relaxed en lui, maar ja, er moesten nog wel hapjes gemaakt worden. Helaas hadden Martin en ik onze dag niet en ik wil echt niet lullig doen tegenover Joy, maar volgens mij was het toch wel een beetje zijn schuld, want hij was de hele tijd stout. Met als als resultaat dat Martin gehaktballetjes begon te draaien, maar daarbij het papier vergat weg te doen (dus die werden lekker in het gehakt meegedraaid). Ik wilde fancy filobladerdeeghapjes maken met schapenkaas, lamsgehakt, paprika, munt en koftekruiden. Maar op de 1 of andere manier ligt dat filodeeg me niet en ik ben bang dat we ook nooit vriendjes zullen worden. In de tussentijd moesten we de hele tijd jagen op Joy omdat hij van alles en nog wat aan het uitvreten was. Ik denk dat hij de binnenkant van de box tot uit den treuren wel gezien heeft.
Maar ja: Eigen schuld, dikke bult dus!
Mijn Tzaziki, tonijnsalade en kofteballetjes waren wel goed gelukt.

Daarna gingen we hangen op de bank met een stuiterende Joy om ons heen. Alsof hij het aanvoelde dat er iets bijzonders ging gebeuren.
Net voordat we onze aan de bank vastgegroeide billen wilden losrukken om ons te douchen en aan te kleden (14.30), kregen we onverwacht bezoek van Naomie en haar ouders.

Naomie is 3 jaar en echt een pittig tantetje. Zij regelt het allemaal wel! En Joy werd als een pop alle kanten op gesleurd en verbazingwekkend liet hij die overkill aan aandacht relaxed over zich heen komen. Leuk hoor, hoe 'mama' Naomie alles wilde regelen voor 'baby' Joy. Toen ik naar boven liep om te douchen, hoorde ik haar tegen haar moeder fluisteren dat ze nu maar weg moesten gaan en Joy moesten meenemen naar huis (hihihi).

's avonds gingen we eerst eten bij de Wokkies.
Oma Wokkie had Sharen (Joy's blonde verloofde van de creche) ook uitgenodigd om te komen eten.
Zodra Sharen binnen kwam, keek Joy heel verbaasd en toen heel blij en sprong zo in de armen van Sharen en heeft haar een tijdje bestookt met knuffels, kusjes en verliefde blikken. Zijn addorerende blik naar haar heeft hij al vanaf dat hij een babietje was en die liefde is nooit overgegaan. Je zou er haast jaloers op worden.
Ik niet hoor, want ik vind Sharen een schatje en met mij vele anderen.

Om 20.30 kregen we al zeursmsjes van de vrienden van Martin wanneer we nou kwamen, dus 21.00 reden we snel richting Bathmen. De dag daarvoor hadden Martin en ik 18 kadootjes voor 20 euro gescoord en die moesten we met de andere kadootjes rond te kerstboom leggen. Toen begon het dobbelspel.
Joy was ondertussen al op 1 van de slaapkamers gelegd, maar voordat hij in zijn bench lag, zag hij nog kans om 1 hondekoekje in zijn mond te stoppen en de keramieken hondebak te slopen op de plavuizen. Daarna viel hij in een diepe slaap, zo diep dat hij ons gelach en geklier niet hoorde, hij merkte niks van 0.00 en het vuurwerkgeknal, hij hoorde ons niet vals meegalmen met de Jan Smit DVD (die loeihard stond). Pas toen tig keer de bel was gegaan met beste-wensen-buren, werd hij wakker (maar toen was het 2.30, dus dat gaf niet) en heeft Martin ons naar huis gebracht. Ik was behoorlijk verkouden en voelde me erg beroerd, dus ik trok het niet meer, maar Martin ging vrolijk met zijn vrienden nog de kroeg in tot 5.30.

1 January werd ik om 8.45 gewekt door een Joy die over zijn bedje heen gebogen stond om de voeten van Martin en mij te pakken. Eerst wilde ik nog doen alsof ik nog sliep, maar daar trapte meneer niet in en al springend en zingend moest ik wel op staan om zijn fles pap te maken. Ondertussen was oma Tokkie ook wakker geworden en ondanks het feit dat zij er ook laat in lag vanwege haar feestje en ook de nodige alcohol genuttigd had, wilde ze graag de ochtend met haar kleinzoon doorbrengen. Dankbaar kon ik verder pitten. Zo nu en dan hoorde ik in de verte een schaterlach van Joy of een:'niet doen Joy!', maar voor de rest sliep ik als een roosje.

Om 13.00 moest Joy weer naar bed en om 14.30 begon er weer beweging te komen in onze slaapkamer. We zijn toen met z'n drieen gaan douchen en aankleden en niet lang daarna kwamen de Wokkies voor een nieuwjaarsborrel bij de Tokkies.

Joy die heel lief en vrolijk was heeft 'en public' een staaltje ik-neem-mijn-mama-in-de-maling weggegeven. Ik ben streng, althans, dat vind ik zelf. Helaas ben ik de enige die mezelf serieus neemt, want dat doet de rest van de wereld namelijk niet. En Joy doet mee met de rest van de wereld:
Mijn schoonmoeder heeft allemaal glas en tierelantijntjes in huis. Erg mooi, maar niet kindvriendelijk. Verbazingwekkend genoeg, komt Joy meestal niet aan het glaswerk. Maar lampen en de daarbij horende snoeren vindt hij te gek.
1 van die lampen staat op zo'n voor Joy aantrekkelijke plek, hij moet er wel aan komen. En ja hoor, elke keer als hij in de buurt kwam, trok ik hem weg met een strenge:'mag niet Joy!'

Maar die negatieve aandacht moedigde Joy alleen maar aan om het nog een keer te doen en spannend vond hij het ook, want elke keer als hij weer heen wilde sluipen, keek hij mij met zijn meest uitdagende stoute blik aan en zodra ik op stond om hem weg te halen, zette hij zijn versnelling er in en moest ik de schaterlachende Joy weer wegtrekken bij de lamp. Dat herhaalde zich een paar keer. Het was inderdaad zo grappig, dat iedereen er om moest lachen. Heel fout, maar we konden er niks aan doen, Joy weet precies hoe hij zijn charme kan gebruiken.

Daarna ging Joy mee met de Wokkies en gingen wij overal een nieuwjaarsborrel drinken (bij verschilldende ouders van vrienden van Martin). En we eindigden in Boode, tussen het 15/16-jarige grut. Na te veel Amaretto gedronken te hebben, begon ik scheel te kijken en wilde ik naar huis, dus nadat Martin en ik nog even zwoel op de dansvloer gestaan hadden vond ik het wel welletjes en zwalkte ik naar het huis van de Tokkies. Martin bleef nog. Vanochtend werd ik Joy-tijd wakker, maar dan zonder Joy.
Als ik snel met een doekje, stofzuiger en dweil door het huis ga, dan kan ik nog eventjes pitten voordat onze wervelwind weer thuis komt..........